Hans Doodkorte is al jarenlang verbonden als mentor aan MentorProgramma Friesland. Vanuit de behoefte van onze (nieuwe) mentoren hebben wij Hans Doodkorte gevraagd om tijdens onze themabijeenkomst te vertellen hoe hij het mentorschap ervaart. Hans Doodkorte en, studente van NHLStenden, Tessa Bangma gingen met elkaar in gesprek over mentoring. De ervaring van beiden vindt u hieronder terug. Wilt u het hele filmpje terugkijken? Volg dan deze link.

Tessa Bangma

Om onze online themabijeenkomst een inspirerende inhoud te geven over het mentorschap, hebben wij Hans Doodkorte benaderd. Hans is al meer dan 15 jaar mentor van verschillende mentees. ‘Ik denk dat het mentor zijn een dimensie toe kan voegen aan het leven, aan jou leven als mentor maar ook zeker aan het leven van een mentee’. Aldus Hans Doodkorte.

Tijdens de themabijeenkomst hebben wij Hans vragen gesteld over zijn rol als mentor, waaronder ook vragen uit het publiek. Deze vragen gingen vooral over het contact tussen de mentee en de mentor.

Hans gaf aan dat mentor en mentee samen verantwoordelijk zijn voor de koppeling, hierin staan beiden gelijk aan elkaar. Erkenning & herkenning is de basis voor een goed contact en zorgt ervoor dat er een klik ontstaat. Zodra deze vertrouwensband er is, kun pas de diepte in en werken aan de leervragen van jouw mentee.

Hans Doodkorte

Van tevoren leek het mij heel gaaf om te doen, een themabijeenkomst rondom het thema mentoring. Online had ik al een beetje kunnen oefenen met Tessa Bangma die mij zou interviewen, en daar had ik een goed gevoel bij. Vol vertrouwen stapte ik dan ook de studio in van NHLStenden voor de fysieke ontmoeting. We waren even kort in gesprek en ik kreeg direct de bevestiging dat we een mooi gesprek tegemoet gingen. Het zou echt tweerichtingsverkeer worden. Het begint met een positief gevoel, met goede vibes en een klik. En die was er.

Tessa begon met het stellen van wat algemene vragen over mentoring. Die hadden we gedeeltelijk voorbereid en toch kwamen er net iets andere antwoorden uit. Voor mij voelde het steeds alsof er een luikje openging. Ook moest ik soms even nadenken, of misschien nog liever, de vraag even in mij om laten gaan voordat ik antwoord kon geven. Het belangrijkste was het gevoel van vertrouwen, van veiligheid en ook kwetsbaarheid. Eigenlijk hoe een open gesprek zou moeten verlopen.

Gaandeweg de themabijeenkomst kwamen we er samen steeds beter in. We hadden allebei een flow ervaring. Er was respect van beide kanten. Voor Tessa de uitdaging om door te vragen, voor mij de uitdaging om goed te luisteren. Er gebeurde precies wat je had gehoopt dat er zou gebeuren, namelijk dat er ter plekke een mentor-mentee gesprek zou ontstaan. Dat gebeurde spontaan, in de flow. Voor ons gevoel kwam de kern van wat mentoring nu precies inhoudt er ook uit.

Voorwaarde, voor alles, is de bereidheid om een relatie aan te gaan. Dat kun je niet afdwingen, het vertrouwen is er wel of het is er niet. En it takes two to tango. De vergelijking met de dans is zo gek nog niet, het is afwisselend ruimte geven en ruimte nemen. Openstaan voor de ander, je oordeel opschorten. Ook lastige vragen ging Tessa niet uit de weg. Mentoring is niet altijd een succes. Voor mij persoonlijk is het respecteren van grenzen, juist die van elkaar, belangrijk. En ja, soms wordt die grens overschreden en wat doe je dan? Het doet pijn, maar het beste is om uit die gekwetstheid te stappen en er niet in te blijven hangen.

Wat heel mooi was dat bij de terugkoppeling vanuit de deelnemers een perfecte samenvatting gegeven werd van wat er aan de orde was geweest. Het aangaan van een relatie, een open houding, grenzen bewaken en vooral goed kunnen luisteren vanuit het idee van gelijkwaardigheid. Een mentor heeft een verhaal, maar dat geldt evenzeer en evengoed voor een mentee. Luister naar dat verhaal dat vaak een opstap is naar de levenslessen die langkomen. Want daar gaat het uiteindelijk om.

Geef een reactie

Je email adres wordt niet gepubliceerd. Required fields are marked *

Post comment